Кога сопственичката дозна дека Ваља е бремена, ѝ даде рок да ја напушти собата што ја изнајмуваше. Таа беше во очај – немаше никого блиску, родителите ѝ починале рано, а брат ѝ ја убедил да се откаже од својот дел од наследството и потоа ја избркал на улица. Ваља студирала на медицински факултет и истовремено работела во болница. Пронашла соба и решила да отиде навечер да ја види.
– Добра вечер, бабо. Дали сè уште ја издавате собата?
– Да, ја издавам. А со мажот ли сте? – праша старицата, погледнувајќи го нејзиниот стомак.
– Не, сама сум. Дали и вие како сите – не издавате на бремени? Не грижете се, работам, ќе плаќам редовно. Ако Бог даде дете, ќе даде и за него!
– Мене ми е сè едно, – одговори бабата. – Собата е топла и со сите услови.
На Ваља ѝ се допаднаа и собата и бабата. Се согласи и по неколку дена се всели. Жената, по име Људмила Андреевна, се покажа како многу добра и благородна.
Ваља живееше кај неа цела пролет. Кога дојде летото, Људмила ѝ рече дека ако сака да оди кај роднините, не мора да плаќа кирија за тие месеци. Но Ваља ѝ призна дека нема каде да оди – нема никого. Кога ја дозна вистината, баба Људа престана да ѝ зема пари и ѝ рече парите да ги чува за потребите на бебето.
И Људмила беше сама – имаше син кој работеше по договор во друга земја пет години. Таа се грижеше за Ваља како за своја ќерка, ѝ носеше овошје и бобинки, знаејќи дека ѝ требаат витамини.
Наесен Ваља роди ќеркичка. Знаеше дека ќе ѝ биде тешко да учи и работи со дете. Еден ден отиде во црквата до породилиштето и плачеше. Дури размислуваше да се откаже од ќерката. Кога ја виде свештеникот, ѝ пријде:
– Зошто плачеш, ќерко? Кажи ми ја својата болка.
Откако ја слушна, ѝ рече:
– Не земај грев на душата. Не ја оставај ќерката. Бог ти ја даде, Бог ќе ти помогне да ја израснеш. Сè ќе се среди, Бог нема да ве остави.
Ваља го послуша и не ја остави ќерката. Баба Људа ја засака малечката Аља како своја внучка и ѝ предложи на Ваља да се пресели целосно кај неа, а собата да ја издава. Таа ѝ помагаше во сè, а Аља ја викаше „бабо“.
Пред Нова година се врати и синот на Људмила, Николај. Новата година ја дочекаа заедно. Ваља му се допадна многу, па по кратко време ѝ предложи брак. По неколку месеци се венчаа, а по една година баба Људа доби и вистински внук.
Послушајќи го советот на свештеникот, Ваља не ја направи грешката што ќе ја мачеше цел живот. Во тешки моменти не се откажувајте – верувајте дека секогаш има надеж и дека Бог ќе ве води кон подобро.
