Случајно ги најдов документите на мојата сопруга. И бев многу изненаден со кого навистина живеам. — „И зошто молчеше? Зошто ја криеше од мене таа вистина?“
– „И зошто молчеше? Зошто ја криеше таа вистина?“ – извика Орест. Сè уште не можеше да поверува дека неговата сакана Маша можела да направи нешто такво. Орест имаше 45 години кога ја запозна Машa – млада девојка што штотуку дипломираше и дојде на пракса. Таа веднаш му влезе во срцето. Нејзината нежна насмевка, сјајните очи што понекогаш „пукаа“ право во срцето, не го оставија рамнодушен. Орест сакаше такви девојки: млади, енергични, убави. Не чекаше долго и постепено го освои нејзиното внимание. Ја возеше Машa до студентскиот дом, ѝ купуваше кафе на пауза, ѝ помагаше со службени извештаи.
Маша сфаќаше дека Орест е добра партија. Имаше пари, сопствен стан, автомобил. Која девојка не би сонувала за таков маж? Затоа, по само еден месец нивна службена романса, таа се пресели од студентскиот дом кај него. Заедно патуваа, одмараа во странство, се забавуваа и живееја безгрижно. Орест често се шегуваше дека Маша му подарила втора младост. Помина една година, па втора, но предлог за брак немаше. „Зошто да чекаме?“ – мислеше тој. – „Имаме сè: стан, автомобил, пари, добра работа.“ Покрај тоа, Орест целосно ја издржуваше Машa.
– „Троши ја својата плата на што сакаш,“ – ѝ велеше тој. – „Козметика, шопинг, средби со пријателки, маникир.“ Еден ден, додека го средуваше кабинетот, случајно најде папка со документи. „Договор за купопродажба на стан. Тернопил, улица Леся Украинка, 80 квадрати… Што е оваа глупост?“ Но изненадувањата не завршија тука. Ги проучи документите внимателно, ја провери целата информација. На последната страница ја виде потписот на Машa — таа била купувач.
– „Што значи ова? Можеш ли да ми објасниш зошто ти треба овој стан?“
– „Слушај, драги. Јас живеам кај тебе како Пепелашка: готвам, чистам, купувам намирници, одржувам ред. Но, која сум јас за тебе? Девојка? Сожителка? Бесплатна слугинка и готвачка? Не сакам еден ден да се најдам на улица ако ти одеднаш се премислиш. Ми треба некаква сигурност.“
– „Значи, не ми веруваш?“ – се разгневи Орест. – „Се сомневаш во нашата врска?“
Таа вечер долго се караа. Марија сакаше едно – венчавка, нивната врска да биде официјално призната. Но Орест, кој веќе имал неуспешен брак, не сакаше повторно да ризикува. Му одговараше форматот на „слободна врска“. Таквиот став на Орест ја вознемируваше Машa. „А што ако престане да ме сака?“ – мислеше таа. Сега сè е добро, но никој не е осигуран од промени. Од детството сонувала за бел фустан и големо семејство, а Орест само наоѓаше нови изговори. Нејзиното трпение исчезна. Марија реши да купи стан како резервна варијанта, во случај на разделба. Нека ѝ се скрши срцето, но барем ќе има покрив над главата.
