“Јас никогаш не те сакав…” Така еднаш му рече мажот на својата сопруга.

Објасни дека се оженил по грешка, дека таа сама го натерала на овој чекор. И рече уште многу работи што болно ја погодиле срцето.

Се случи голем кавгa. Мажот не викаше, не навредуваше, туку мирно, но решително ги изговори тие зборови.

По конфликтот, се помирија и продолжија да живеат заедно. Реката на животот ги однесе со секојдневните грижи: родители, деца, кредити, работа, градина. Животот продолжи по својот тек. Никогаш повеќе не се вратија на тој разговор.

Прво, сопругата беше потресена од слушнатото. Зборовите на мажот ја удрија, оставајќи длабока рана. Но постепено се навикна на таа мисла:

“Не ме сака? Значи, таква е судбината. Никогаш не ме сакал. Јасно. Разбирам.”

Се сети дека и нејзината мајка во детството не покажувала посебна љубов кон неа. Но сепак живееле. И сега можат да соработуваат, дури и без љубов. Главното – помалку да се расправаат, да избегнуваат кавги, да комуницираат само за работа, да бидат учтиви.

“Што да правиш ако не те сака? Со сила нема да го направиш да те сака. Треба да се живее заради децата, заради стабилност. Може да се живее и без љубов. Само треба да се чува мирот и пријателството.”

Поминаа пет години. Нивната врска беше мирна, скоро безгрижна.

И еден ден мажот ненадејно ја прегрна и рече:

— Те сакам!

Сопругата се збунуваше. Се отстрани малку, како што веќе беше навикната. И му напомена:

— Но ти реков дека никогаш не ме сакаш. Зборуваше ли?

Мажот се насмевна и се обиде сè да ѝ објасни:

— Бев лут, реков многу работи во бес. Ти сфати погрешно! Тоа беа само зборови изговорени во кавга. Мислев на нешто сосема друго. Сè е глупост, заборави!

Но таа и не слушаше. Само се согласуваше, кимајќи – за да избегне нова кавга. ѝ беше важно тие зборови за нељубов да не се повторуваат.

Таа веќе беше навикната да живее без љубов. Луѓето така живеат. Љубовта не е секогаш задолжителна. Главното – да се прифати сè како што е и да се продолжи мирно да се живее.

Само не кажувај повеќе: “Те сакам”. Таквите зборови не значат ништо. Љубовта може дури и со зборови да се убие. Воскресение веќе не е можно. Може само да се продолжи да се живее. Без љубов.

А вие, што мислите?

Related Posts