Се викам Владимир и имам триесет и седум години. Живеам во Самара. Имам сакана сопруга и заедно ги одгледуваме нашите две дечиња. Кога бев уште неженет, изнајмував еднособен стан. По свадбата почнавме да живееме таму заедно. Всушност, таму се роди нашето прво дете. Јас и сопругата многу сакавме да живееме во поголем стан и да биде наш. Но тоа не беше лесно, бидејќи во нашето семејство работев само јас, а сопругата беше на породилно отсуство и со парите беше тешко. Знам дека можевме да земеме хипотекарен кредит, но мојата плата беше „во кеш“, па можеше да има проблеми со каматите во банката.
Пред две години ни се посреќи – најдовме одлична можност да купиме стан. Дознавме дека еден наш познаник итно го продава својот трособен стан, затоа што добил понуда за работа во Москва. Цената беше многу поволна. Јас ја имав собрано најголемата сума, требаше да најдам уште шестотини илјади рубљи. Не сакав да земам пари од банка со огромни камати, па решив да побарам помош од таштата. Таа имаше заштеди и знаев дека ги има тие пари.
Мислев дека ќе се израдува што ни се насмевна среќата, бидејќи сакав да ги подобрам нашите услови за живот. Но, на мое изненадување, таа ме одби. Рече дека ќе ги даде сите пари на својот син, бидејќи тој сакал да купи нов автомобил. Најтажно беше што тој веќе имаше автомобил и тоа не беше никаква потреба. Едноставно сакал да се покаже пред пријателите. Секако, јас и сопругата многу се разочаравме.
Но, не сакав да се откажам и да ја испуштам таа шанса. Зедов петстотини илјади рубљи од банка, а останатите сто илјади ми ги позајми еден пријател. Не можам да кажам дека се навредив на таштата и дека почнав лошо да се однесувам со неа, само сфатив дека од неа не треба да очекувам ништо – нејзин приоритет е синот. Но животот е бумеранг, и тоа ја стигна. Пред една недела дојде кај нас и побара да живее кај нас некое време.
Бидејќи во нејзиниот стан правеле ремонт и не можела да се разбере со синот. Се пожали дека нема каде да живее и дека синот е неблагодарен и безсовесен. Јас ја одбив на ист начин како што и таа ме одби мене. Бидејќи за неа приоритет беше синот и неговата бескорисна куповина. Сега нека оди и нека спие во автомобил. Во семејството луѓето или си помагаат меѓусебно или живеат како туѓинци. Исклучоци нема.
