Катја се надеваше дека свршеникот после свадбата ќе се смири, ќе стане примерен семеен човек. И во селото, каде сите се знаат, немаше да се осмели на нешто повеќе, иако сакаше женско друштво. Долгоочекуваната свадба помина убаво, Катја беше среќна. На почетокот сè беше во ред: Антон од работа дома и од дома на работа. Но еднаш исчезна една недела: се забавувал со скоро разведена Даша. Скандал за цело село, Катја се закануваше со развод, а мажот и не инсистираше: „Сакаш развод – разведувај се!“.
Цела ноќ плачеше, утредента реши да оди да поднесе барање за развод и тогаш… на врата стоеше небричен, валкан, со страшен мирис на алкохол. Со солзи се извинуваше, кажуваше дека таа (Даша) го напоила со некој чај, а потоа ништо не памти. „Тебе само те сакам, единствена си ми!“ – и велеше на Катја. Таа му прости. Целото село зборуваше, но Катја слепо му веруваше и им кажуваше на другарките дека вештерката Даша му подметнала нешто. Даша само се смееше: „Да, кабелот твој Антон. Еднаш да му намигнам, веќе е мој. Пари имаше – живееше со мене, кога завршија – дома го испратив. Немам јас да се грижам за него!“.
Катја ги слушаше муабетите, но беше уверена во својот маж. Антон навистина стана порационален, сè во куќата и за жена. Се покажало дека имал сериозен разговор со татко му. Таткото го предупредил да не прави брука, инаку ќе го избрка и сè ќе ѝ остави на Катја. Наскоро им се роди син. Антон беше пресреќен, не се одделуваше од жена и дете. Се чувствуваше дека тогаш бил само жртва на околности.
Но никој не знаеше дека имал врска со книговодителката. Кога умреа родителите на Антон, тој многу тагуваше… и повторно исчезна. Катја пак направи скандал, трчаше кај Даша и му бараше мажот. „Немам јас твој Антон!“ – викаше Даша. Од соба излезе маж. Катја се поздрави и брзо си замина. По неколку дена се појави Антон. Среден, задоволен. Соопшти дека ја остава. Се вљубил во друга. Катја прашуваше што не е во ред, зошто, а тој само: „Ти не си виновна, така испадна“.
После тоа често одеше на работа кај мажот и правеше скандали со книговодителката. Закануваше дека ќе се убие и детето. Конечно ѝ здодеаја сите тие муабети и скандали – се помири. Другарките ја гледаа со жал. Една доцна вечер некој тропна. Антон со куфер на врата. Го пушти. Живееја мирно. По неколку месеци, додека грееше вечера, Антон пак собираше работи. – Каде одиш? – Кај Алка, не можам без неа, ја сакам… Таа не направи скандал. По еден месец се врати. Таа пак го прими. Им велеше на другарките: „Ќе прошета и пак ќе се врати“.
Кога роди син, тој беше со семејството. Катја направи сè да забремени пак. Родена беше ќерка. Антон цело време со децата и жената, но кога ќерката наполни 2 години, пак исчезна. Понекогаш го немаше месеци, па се враќаше една година или година ипол. Стана навика. Поминаа години. Катја одгледа две прекрасни деца. Синот се ожени и си замина, наскоро свадбата на ќерката. Антон со нова љубовница доби напад: – Лиле, викај брза помош! Дојдоа, го прегледаа. Рекоа дека за толку активност тој веќе не е млад. Дијабет.
Од болница никој не го пречека. Отиде кај Инга. Ѝ ги кажа препораките на докторите, ја замоли да купи лекови и да готви нешто диетално. – Кој си ти за мене? Маж? Зет? Брат? Не мислам јас да се грижам! – му рече. И пак се врати кај Катја, со радост кажа дека засекогаш се враќа во семејството. Катја ладна. Му кажа дека е доцна, таа оди кај ќерката.
После три години Катја чекаше пред породилиште. Ќерката излезе со маж во бел мантил. Таа му се заблагодари на Андреј Егоров. Тој праша: „Ќерката ви личи на сестра ви!“ – „Која сестра? – Тоа е мајка ми!“ – се насмеа девојката. Катја се зарумени. По неколку дена Андреј побара број од Катја…
