Сергеј во младоста работел во една компанија. Годините на посветена работа дадоа резултати: Сергеј стана раководител. Но, тоа унапредување не влијаеше врз неговите односи со колегите. Сергеј остана добриот човек каков што беше. По повод унапредувањето, тој ги покани колегите во еден локал за да прослават. За време на ручекот, Сергеј и двата момци излегоа надвор да пушат цигари. Тогаш до него пристапи дечко стар 6-7 години: — Чичко, извинете, имате ли нешто да јадам? – праша тој со трепетен и исплашен глас, чекајќи, веројатно, негативен одговор. Сергеј остана без зборови. Момците со кои излезе му предложија да го изруга, но Сергеј имаше солзи во очите. Тој го зеде детето за рака и го однесе во локал. Сергеј го седна детето до себе и му нарача храна: два пити со топло чоколадо, помфрит и пета на шишче. Камериерката веднаш се изненади и рече дека не служат такви клиенти. Сергеј им пофали добри бакшиши и таа замина по нарачката.
Како што се изненади Сергеј кога дечкото извади пакет од џеб и почна да го пренесува јадењето во него. — Јади мирно, ќе ти купам уште, – му рече Сергеј. — Не јадам за себе, чичко. Мама и Саша спијат студено. Јас за нив побарав храна. Сергеј се почувствува непријатно. Тој ги испрати своите пријатели и замина со Андријан (така се викаше дечкото) до супермаркетот. Тие собраа три големи пакети и Сергеј му помогна на дечкото да ги донесе сите набавки дома. Тие стигнаа до старата куќа која беше претворена во конвикт. Вратата ја отвори љубезна, но бледа девојка на возраст од 25-30 години. — Андрија, повторно нешто направи? — ја праша таа со страв. – Што ви треба од нас? — Јас донесов храна, – одговори Сергеј.
Додека Андријан и Сергеј носеа храна во кујната, девојката стоеше неподвижна покрај вратата. Одеднаш почна да плаче: — Ќе ви го вратам се кога ќе заработам – веднаш ќе го вратам. — Мамо, остани со Сашка дома. Јас договорив со еден човек. Ќе миям коли кај него. Јас ќе заработам се и ќе го вратам. Сергеј ја погледна мајката на Андрија со прашлив поглед. Таа почна да раскажува. Мајка на двајца деца се викаше Алиса. Живеела среќен живот додека мажот не довел нова девојка и не ја избркал Алиса со децата. Куќата била само на име на нејзиниот маж.
Таа се преселила во стара рушевина со децата. Подоцна, мала сестра на Андрија, Сашка, се разболела и Алиса морала да потроши сите заштеди на лекови и болници. По својата приказна, Алиса повторно почна да плаче, велејќи дека ќе го врати секој цент. Сергеј не знаеше како да ја утеши. Единственото нешто што му падна на памет беше да ја прегрне девојката што плачеше. Алиса беше изненадена, но се смири, почувствувајќи поддршка од негова страна. Од тој ден Сергеј почна често да ги посетува. Следниот ден донесе храна, лекови за Сашка, играчки и нови облеки за децата. По неколку месеци, Сергеј сфати дека го привлекува повеќе рушевините отколку неговиот топол и удобен стан. Тогаш собра храброст и и предложи на Алиса. Таа се согласи и децата беа многу среќни поради тоа.
