Се викам Светлана и имам 29 години. Мојот маж е постар од мене за шест години. Живееме заедно и сме среќни веќе пет години. Живееме во стан со две соби, кој ми го остави баба ми, но, се разбира, направивме убаво реновирање. Пред некое време купивме автомобил и сè направивме сами, со наши сили. И бидејќи и јас и мојот маж добро заработуваме, решивме да направиме дете. Решивме дека сме подготвени, бидејќи имаме сè, а и мојата возраст веќе ни притиска. Брзо забременив, но не кажавме никому до четвртиот месец.
Потоа, ја известивме прво моите родители. Тие беа многу среќни за нас. Потоа им кажавме на родителите на мојот маж. И кога тие дознаа, реакцијата беше незаборавна. Како одговор на добрата вест за бременоста, мојата свекрва рече: – Како ќе раѓаш така? Ние имавме други планови! Собиравме за дача! Таа направи вистинска хистерија. Таа викаше на мене и ме нарекуваше херојска. Причината е што мојата свекрва целиот живот сонуваше за дача.
Но, таа не сака само мала куќа со парче земја, туку голема двокатна вила, со сите комфори, каде што може да живее цела година. И за ова се потребни многу пари, кои тие не ги имаат. Родителите на мојот маж веќе 20 години собираат за неа, но не успеваат да соберат доволно пари. Но, три години назад, мојата свекрва реши да го промени пристапот кон оваа работа и да го вклучи целото семејство во овој проект.
Таа не покани нас со мојот маж и помладиот брат на мојот маж и ни ја соопшти оваа неверојатна вест. И тоа го образложи со тоа што оваа дача ќе ни остане како наследство, па ние сме должни да помогнеме. Мене ова не ми се допадна многу, но молчев. Мојот маж ме смири. Ми рече дека парите од нашиот семеен буџет нема да ги земе. Поминаа три години.
Мојот маж секој месец испраќа десет илјади карбованци на родителите. Тој наоѓаше дополнителна работа само за да им помага. Ми се чини дека по толку многу години тие можеле да соберат пари за дача. Но за свекрвата, сè уште нема доволно. Што ќе се случи понатаму, не знам. Мене сега најважно ми е: да носам и да родам здраво дете, ништо друго не ми треба.
