Танја, те молам земи го мојот син, – рече Марусја, – ми понудија престижна работа надвор од земјата, но не сакам да го дадам син ми во азил.

Танја, те молам земи го мојот син, – рече Марусја, – ми понудија престижна работа надвор од земјата, но не сакам да го дадам син ми во азил. – Марусја, ти самиот разбра, ние живееме со многу малку. Не можеме да поддржиме уште едно дете, – рече Танја. – Не велам дека ќе го чуваш ти со твоите пари. Секој месец ќе ти испраќам пари. Ќе биде доволно за да го одржуваме синчето и ќе останат уште неколку. – Добро, ќе разговарам со мојот маж. Ова е таков одлука… не можам сама да размислувам за него. – Добро, ќе ти се јавам вечерва, размислете добро, ќе плаќам за чување на синот, – рече Марусја и замина. Мажот на Танја долго не се согласуваше да ја смести неговата сестра, но кога ја чу за парите, се согласуваше некое време. По еден месец, Марусја го остави 4-годишниот син кај сестра си, а сама замина по најдобар живот за себе. Марусја секогаш живеела за себе, без да размислува за некој друг. Таа не знаела точно кој е таткото на Сашко. Таа едноставно дојде еден ден и кажа дека е бремена. Танја веќе добро ја знаеше природата на сестра си, затоа не се изненади кога сестра ѝ најави дека се сели во друга земја. 7-годишната ќерка на Танја постојано плачеше и правеше сцени бидејќи мораше да дели соба со братот. Таа се согласи да дели соба само кога мајката ѝ вети дека ќе ѝ купи нова колекционерска играчка од омилениот херој. Мажот на Танја не остана поназад. Кога по третиот месец Марусја престана да им испраќа пари, мажот на Танја почна да бунтува против тоа Сашко да остане во нивниот стан. – Немам потреба од уште една уста. Не треба да го хранат со мојата плата, – му вели тој на сопругата. – И јас работам и заработувам малку помалку од тебе. Ќе најдам една лажица супа за детето. Танја разбра дека вака не може да продолжи. Ниту еден ден во нивната фамилија не поминуваше без сцени поради виновниот момче.

Тој ден по расправијата и лошите зборови од сестрата, Сашко се скри во агол и почна да плаче. – Тета Танја, зошто никој не ме сака, – праша Сашко кога тета му пријде. – Што зборуваш, Сашко, секако дека те сакам. Те сакам, – рече Танја и го прегрна. Тие се облекоа и излегоа на прошетка во парк. – Сашко, ќе ти најдам едно место. Таму има многу деца и ќе ти биде подобро со нив отколку со нас. Секоја викенд ќе доаѓам и ќе носам слатки за тебе. – Добро, но кога ќе дојде мајка ми за мене? Јас многу ѝ недостигам. Очите на Танја се наполнија со солзи. Неколку денови пред тоа, Марусја дошла со вест дека се омажила и нема намера да се врати во татковината. – Се надевам дека брзо, Сашко, се надевам дека брзо, – рече Танја, силно го прегрнувајќи. Сашко беше сместен во добар азил. Како што беше ветено, Танја го посетуваше секој викенд и на празниците го носеше со себе. Така поминаа неколку години. ќерката на Танја се омажи и се пресели во друг град. Танја и нејзиниот маж останаа сами во својот стан. Одеднаш, Танја забележа дека од рано нема енергија, ја боли главата, не ѝ се јаде и има многу други симптоми. Лекарските прегледи открија ужасна болест. ѝ беше потребна итна операција. Тогаш Танја имаше потреба од поддршка од семејството. Ќерката не одговараше на повиците, а кога Танја успеа да се јави, таа ѝ кажа дека е зафатена и не може да зборува. Мажот на Танја, на молба на жената да ја посети во болница, ѝ одговори без да ја тргне погледот од телефонот: – Ќе бидеш таму под внимателен лекарски надзор, зошто ми треба таму? Танја самата го помина овој болен пат. По враќањето дома, ја најде белешка на ноќниот шкаф: “Танјочка, извини, имам друга и мораме да се разделиме”. Без запирка, без точка… 20 години семеен живот отидоа во ништо. Неколку дена потоа некој постука на вратата. Танја се развесели, помисли дека тоа е нејзината ќерка, или мажот се покајал, но не беше така. – Тета Танја, како си? Јас се плашев, мислев дека не ќе те најдам тука, – рече Сашко, кој пораснал, и ја прегрна Тanjу. – Сашко, драг, колку ми е мило што дојде кај мене. Сашко на молба на тетката се пресели кај неа, и таа секој ден си мислеше благодарност за Марусја што го остави својот син кај Танја, бидејќи детето кое пораснало во азил, стана многу познавачко и чувствително лице отколку ќерката на Танја, која ја сакаше толку многу.

Related Posts