Сега имам 51 година, а неодамна се разведов од сопругата со која сум во брак повеќе од 30 години. Работата е, пред да запознаам една млада девојка, се заљубив во неа. Во одреден момент, семејниот живот стана неподнослив за мене. Мојата сопруга пиеше од утро до вечер, врескаше и плачеше на децата. Едноставно беше невозможно да се спие доволно. Јас генерално молчам за интимни односи. И Јулија стана мое спасение. Таа често повторуваше колку ме сака и цени. Би сакал да забележам дека е многу пријатно за секој маж да слуша такви зборови. Затоа, не можев да одолеам да ја донесам конечната одлука да го напуштам семејството и да создадам нова. Мојата сопруга плачеше, се разбира, и јас бев исплашена, но едноставно не можев да видам друг излез. Разделбата траеше еден месец.
Штом се заврши, јас и Јулија потпишавме. Таа се покажа како доста расипана, но совршено го водеше домаќинството. И како таа готви е само бајка. За мене, таа беше како дете-тогаш целото мое внимание беше насочено само кон неа. Но, како што минуваа неделите и месеците, повторно ми стана потешко и потешко. Таа се претвори од домаќинка во рамнодушна личност: нејзината облека лежеше на подот, а боршот повеќе не ми се допаѓаше во тенџерето… Наскоро сфатив каква грешка направив. Не, за да се обидам да го спасам семејството што го чувам веќе 30 години-наместо да се справувам со проблемот, само побегнав. И решението се покажа како привремено.
Еден ден и реков На Јулија дека ако не го промени своето однесување, ќе ја оставам. На што таа само ги спакува моите работи и рече: – па, оди кај твојата старица! И со што останав на крајот? Без ништо. Јас живеам со мајка ми, и размислувам за мојот живот секој ден. Не можам да се оправдам за Тоа Што го направи Градоначалникот Зеној, не можам да се вразумам. Се обидов многу пати да и се извинам на сопругата, се обидов да се вратам во семејството, но таа само го испушти повикот, ми ја тресна вратата во лице. Мислам на живот кој ја изгубил сета смисла…
