Ана располага со три апартмани: два со две спални и еден со една спална. Сите се наследни. Таа ги дава сите три под наем. Живее со баба си во пространа куќа на половина час пат со кола од центарот на градот. Таа вози сопствен автомобил до работа, која е многу добро платена.
“Никогаш не им кажувајте на луѓето веднаш дека сте невеста со голема зестра. Некои ќе ви завидуваат, други ќе сакаат вашите пари,” секогаш ме учеше баба ми. И Хана го следеше советот на баба си… “Не сакам ова село да влезе во мојата куќа!” – викна Халина Петровна до синот си во кујната.
Хана, која седеше во дневната соба на тристан апартман, слушаше сè одлично. “Во спротивно, ќе мораш да одиш да живееш со неа на село!” “Мамо, престани, таа нека слушне,” промрмори Рома. “Не, нека ја оставиме. Се надевам дека е доволно паметна да најде начин да се извлече!” Разговорот замолкна.
Ана чекаше неколку минути, надевајќи се дека Рома ќе дојде со неа. Но, човекот што ѝ се заколна на љубов само утринава и ѝ ветуваше дека ќе ја симне месечината од небото, не дојде. Преферираше да биде послушен син. “За слободниот човек, за слободната волја,” помисли Ана додека излегуваше од нивниот стан.
Секако, таа беше загрижена. На крајот, таа го сакаше Рома (или мислеше дека го сака?). “Што ако тој знае за зестрата ми? Сигурно ќе почне да трча по мене. Но и претходно ме предавал. Сè е добро кога добро завршува. Баба ми беше права. О, колку беше права!” Но, колку и да се тешеше Ана, нејзината душа сè уште ја болеше од навредата…
Трите години поминаа. За тоа време, Ана го запозна Стаси, се вљуби во него и се омажи. И тогаш дојде денот кога таа и нејзиниот син беа пуштени од болницата, а Стаси и неговите родители беа таму да ја пречекаат.
Додека му го предаваше синот на татко му, Ана забележа дека таму стојат Рома и нејзината мајка. “Ако го земеш детето од приемната семејство, ќе те избркам!” “Немам да дозволам син на оваа суштество да живее во мојата куќа!” Галина Петровна изрева. “Мамо, но што направил мојот син?
На крајот, ти беше таа што го избра оваа ‘суштество’ за мој сопруг! Таа е добро девојче! Од добра семејство! Се сеќаваш колку многу ја фалеше? Значи, ти си одговорна што таа се откажа од детето! Што врска има мојот син со тоа?” “Време е да му раскажам на Стаси за моите апартмани,” помисли Ана додека одеше дома.
