Маж ми ме обвини дека сум го посрамила. Со родителите на маж ми отсекогаш имав затегнати односи. Со свекрва ми некако најдов заеднички јазик, но свекорот ми беше вистински проблем. Тој сакаше да биде шеф, да контролира сè – а јас тоа, се разбира, не можев да го поднесам. Не пораснав во такво семејство, моите родители отсекогаш биле за еднаквост.
Го предупредив маж ми дека нема да можам да прифатам такви промени. Стас ме увери дека нема да дозволи такво нешто. Се согласи со мене. Во текот на пет години брак немаше ниту назнака дека морам јас да готвам, чистам или перам. Оној што имаше време – си ги завршуваше домашните обврски. Имаше конфликти, но воопшто земено – сè беше во ред. Да не беа неговите родители, ќе живеевме мирно.
Свекорот постојано се обидуваше да ме понижи. На пример, никогаш не јадеше храна што јас сум ја зготвила. Наскоро дури и рече дека е време да имаме деца. Побеснив, затоа што се мешаше во туѓ живот. Се обидов ситуацијата да ја свртам на шега, но тој продолжи. А маж ми – слушаше и ништо не кажуваше.
Немаме деца затоа што Стас беше отпуштен од работа, а јас добив унапредување. Ако сега земев породилно, ќе останевме без пари.
Пред неколку дена бевме на роденденот на свекрва ми. Таткото на маж ми претера со алкохол и почна да му зборува на маж ми дека треба да ми забрани да работам – инаку никогаш нема да има внуци. Не можев да се воздржам и му кажав сè за нашата финансиска ситуација.
Маж ми не се врати дома, дојде дури по неколку дена и ме обвини дека сум го посрамила. Одеше навреден, не зборуваше со мене. Се извинив на свекрва ми што ѝ го уништив славењето. Ми рече дека треба да му се извинам и на маж ѝ – но тоа нема да го направам. Мислам дека секој на мое место би постапил исто.
