Едик беше најсреќниот татко – му се роди ќерка по име Иза. Беше воодушевен од неа. Го преплавија чувства на гордост и среќа. На денот на исписот од болница дури и заплака. Не можеше да се насити од гледање на својата прекрасна Иза: нејзините слатки, полни рачиња и ноџиња, уснички како машничка – вистинска радост. А очите ѝ беа невообичаени, длабоки, темно кафени, речиси црни.
Што повеќе би можел да посака за да биде среќен? Имаше две сакани девојки во домот. Едик беше висок, згоден, со сини очи и светла коса. Еден ден мајка му забележа дека ќерката не личи на таткото – воопшто. И не личи ни на нивната лоза…
Едик не се грижеше што зборуваат другите, ја сакаше ќерката до лудило. Речеше дека личи на мајка ѝ. Но со тек на време, кај него почнаа да се појавуваат сомнежи и сè почесто со внимание ја набљудуваше ќерката. Сомнежот полека му се вовлекуваше во умот.
Наскоро, сопругата на Едик му се спротивстави и тврдеше дека разбира колку тој ја мрази неа и тоа што му го направила ќерката. Сè почесто беше лут на Едик, стануваше рамнодушен. Молчеше, со одвратен израз на лицето ги трескаше вратите и одеше кај мајка му.
Мајката го наговори да направи тест за татковство. На почеток тој се плашеше од реакцијата на сопругата – ќе имало многу солзи и хистерија, што не можел да го поднесе. Мајка му го убедуваше цела година, сè додека конечно не прифати.
Кога ѝ кажа на сопругата за одлуката, таа беше шокирана. Потоа само си ги спакува работите и си замина, велејќи дека ќе живее кај нејзините родители додека не се всели некаде и додека не дојдат резултатите. Во главата му се вртеа мисли и сомнежи: дали избрзал, дали направил грешка, можеби требало да ги врати жена му и ќерка му дома?
Дома без нив беше многу тажно и празно. Немаше радост, немаше плач на ќерка му, немаше мирис на вкусна храна… само мразно молчење. Кога отиде на тестирање, неговата сопруга не дојде. Прво мислеше дека доцни, но кога ѝ се јави, таа му рече:
„Едику, ние веќе нема да дојдеме. Ќe ти дозволам да ја посетуваш Иза.“
Овие зборови во Едик само ги зголемија сомнежите – беше сигурен дека значат „не е твоја“. Најверојатно се срамела да дојде и да му погледне в очи. Деновите минуваа многу бавно, чекањето изгледаше бескрајно. И тогаш, по неколку дена, стигна одговорот.
Едик седеше, гледаше во пликот и не можеше да го отвори. Му се јави мајка му да праша што пишува, па тој го отвори резултатот, пријде до прозорецот, го исклучи телефонот и молкум гледаше во далечината. „Веројатноста за татковство е 99,9999 %…“
Кога се освести, веднаш ѝ се јави на сопругата и ѝ кажа дека сепак е татко.
„Да, тестиран си како татко… но само на хартија, не и во стварноста.“
