Со мојот сопруг одамна се разведовме. Не се сакавме, живеевме заедно од инерција. Се разведовме без скандал: разговаравме и решивме да се разделиме. Децата го прифатија разводот мирно, сè разбираа. Останаа со мене. Поранешниот сопруг се грижеше за нив, комуницираше со нив и редовно плаќаше алиментација.
Јас не работев, ги одгледував децата. Родителите ми и брат ми ми помагаа во сè. Немав приватен живот, немав време за себе: ќерка ми и синот ми бараа целосно внимание. Минуваа годините, децата пораснаа. Синот неодамна се ожени. Има прекрасна сопруга. Имам среќа со снаата. Добро се согласуваме. Живеат одделно, имаат ќерка.
Често ме посетуваат. Ќерка ми сега студира право во друг град. Има момче, се гледаат и таа сака да се омажи за него. Во последно време ретко доаѓа кај мене, вели дека има многу работа. Наскоро беше годишнината од мојата венчавка, им реков на децата дека не сакам да ја славам. На роденденот седев и го чекав синот; ме повика и рече дека ќе дојде. Но дојдоа снаата и ќерка ми. Се изненадив, бев многу изненадена кога ја видов ќерка ми: не очекував дека ќе дојде. Отидовме со нив во еден козметички салон, а потоа девојките предложија да одиме во трговски центар и ми избраа убава облека.
Рекоа дека ќе ме поканат во ресторан. Навечер отидовме заедно во ресторанот, каде што ме чекаа синот и други гости. Таму беше и мојот сосед: не очекував да го видам меѓу гостите. Синот ми рече дека тој го поканил. Цела вечер беше внимателен со мене. По прославата, гостите си заминаа. Се вратив дома, тажна и осамена. Половина час подоцна, соседот ме повика и ми предложи да прошетаме. Не одбив. Толку години живеевме еден покрај друг, а не се познававме. Потоа почна почесто да доаѓа кај мене. Минатата недела ми побара рака. Сега живееме заедно. Моите деца се среќни поради нас.
