Кога дознавме дека сум бремена, на првиот ултразвук ни рекоа дека ќе бидат близнаци. Тоа нè изненади и двајцата со сопругот. Беше тоа вистински предизвик за нас. Постариот син ни има 10 години, се одлучивме за уште еден син – и на крај се родија два.
Но веќе немаше враќање назад, ќе воспитуваме уште двајца. Тоа е сепак прекрасно! Во болницата постојано го прашував лекарот: „Сè е во ред? Мислам дека се движи само едното.“ Но лекарите секогаш одговараа:
„На денот на моето раѓање, дојдоа моите родители и сестри. Поминавме убаво време заедно, славевме. Отидов да се одморам. Следното утро тргнав кај сопругот и му реков:
‘Однеси ме во болница.’ Ме однесе, и по некое време се породив – тројка. На породувањето беа двајца лекари. Ги зедоа двете мали бебиња и си заминаа. Одеднаш слушам вресок:
‘Стани!’ Викаа толку гласно што го слушна цело одделение, докторот се врати назад и држеше уште едно – изгубено – дете. Кога погледнав, беа во шок – од каде се појави уште едно дете? По кратко време ми подадоа телефон и ми рекоа:
‘Јави му се на сопругот. Сега ти си во шок, ќе го исплашиш уште повеќе, ние ќе диктираме, ти зборуваш.’ Ја зедов слушалката и реков: ‘Мишо, ако возиш, застани.’ Тој ми одговара: ‘Дома сум.’ Му реков: ‘Тогаш седни.’
Седна и јас му реков: ‘Се породив, сè е во ред.’ Тој: ‘Кој се породи?’ Му одговорив: ‘Два сина и една слатка ќерка.’ Молк една минута, па гласна смеа и тој вели: ‘Каде што има двајца, има и трет!’ Подоцна ми ги донесоа моите три деца – беше тоа незаборавно.
