Јас, сопругата и светрвата градевме летниковец. Во работата беа вклучени и браќата на мојата сопруга. Јас имав автомобил, и секогаш кога нешто требаше да се направи или пренесе, постојано мене ме викаа. Иако и тие имаа свои автомобили, не сакаа да се замараат.
И овој пат беше исто. Дојдов на дачата и видов дека се пече скара и се пие пиво за релаксација. А имаше многу работа. Кога стигнав, ми рекоа дека морам да ги пренесам креветите. Им објаснив дека не можам да го направам тоа, бидејќи трошам многу пари на бензин, а утредента треба да одам на работа.
Покрај тоа, не сакав премногу да се изморам. Реагираа многу бурно, како да ги навредив. Најверојатно затоа што секогаш молчешкум правев сè што ќе ми кажат, па си се качиле на мојот врат.
Секогаш така завршува кога дозволуваш да те газат – штом еднаш одбиеш, веднаш стануваш најлошиот човек на светот. По тој настан, моите таканаречени роднини дури и престанаа да зборуваат со мене. Прекинаа контакт, но само со мене. Можете ли да си замислите?
Дојдоа дома кај мене и не зборуваа со мене. На почетокот тоа ме изнервира, беше непријатно, но потоа решив да ги игнорирам. Размислував дали воопшто ми требаат такви роднини.
И сопругата ме гледаше со чуден поглед. И таа не разбра зошто реков „не“. Зошто тие да уживаат во скара, да пијат пиво, да одмараат, а јас да ја работам целата работа сам? Така е секогаш кога си „погоден“ човек.
Не смееш да бидеш погоден за другите – треба да правиш што ти е удобно тебе, не ним. Ако не им одговара – тоа е нивен проблем.
