По свадбата со сопругот, седум години не можевме да имаме деца. Потоа ни се роди првата ќерка, а пет години подоцна добивме близнаци одеднаш. Последниот беше син.
Сопругот ми беше пресреќен: тој беше војник, и еден син беше голема чест за него. Најстарата ќерка се пресели да студира во соседен град и таму се омажи. Сега има ќерка и е на породилно отсуство. Близначките заминаа во странство и таму си најдоа момчиња – странци. Уште не планираат брак, се сместуваат и учат јазик. Но помладиот син, кој има 24 години, веќе стана татко. Има син. И сè ќе беше во ред, ако не беше тоа што сопругата на синот ми, Нина, е многу убава.
Нина не ми се допадна уште од самиот почеток. Но ништо не можев да направам, затоа што тие веќе се венчаа додека тоа сè уште беше можно. Нина е малку крута, себична и студена личност. Не разбирам како синот ми може да ја поднесе, но мене ми е тешко да ја издржам. Секогаш му помагам на синот ми, бидејќи тој е најмладото дете во семејството, тоа ми е навика.
Иако е веќе возрасен маж, јас сè уште му помагам. Кога им одам на гости, секогаш купувам доволно храна за да го наполнат целиот фрижидер. Потоа им давам малку дополнителни пари за внукот. А потоа дојде зимата и требаше да се плаќа повеќе за греење. Почнав поретко да го посетувам синот, и онака е студено, а и здравјето не ми е баш најдобро.
Чудно е, но целиот месец додека бев дома, синот ниту еднаш не ми се јави. И тогаш дојде Нина со внукот. Седевме со неа на маса и таа почна да ми намекнува: – „Зимата е при крај, наскоро ќе стане потопло,“ – почна Нина. – „Да, сакам да дојде пролет, бидејќи во зима сите се болни и кашлаат.“
– „Но внукот ти има само зимски чизми, а немаме пари да купиме пролетни. Можеби ти, како добра баба, ќе му дадеш пари за чизми?“ – Значи, ако не му дадам пари, не сум добра баба? Зошто се сеќаваш на мене само кога ти требаат пари? Претходно еден месец не се јави. Нина го зеде внукот и избега. А потоа рече дека повеќе нема да доаѓа кај мене, и мене не ми дозволува да одам кај нив. Сега ќе имам сериозен разговор со синот ми…
