Јас имам 21 година. Пред пет години мајка ми доведе втор маж во нашиот дом. Не ми се допадна од првиот момент. Работеше како чувар. Дојде кај нас со два куфера, но веднаш почна да ми командува и да ме “воспитува”. Беше одвратен човек. Не знам што видела мајка ми во него.
Платата му е мизерна и плаќа алиментација на поранешната сопруга со лажни имиња. Никогаш не сме се разбирале. На почетокот молчев. Но потоа почнав да се расправам со него. Откако ја завршив средното училиште, се запишав на медицински факултет на државен трошок. Од дете сонував да станам лекар. Се трудам да учам добро, иако медицинскиот факултет е прилично тежок.
Дури и добивам стипендија. Пред шест месеци тој човек почна да ми префрла дека им висам на вратот: „Возрасен си, а седиш на вратот на мајка ти, не мораме да те издржуваме, те храниме, облекуваме, обуваме; јас на твоја возраст веќе работев“. Почна да ми префрла дека не носам пари дома. Според него, треба да најдам работа и да им помагам, затоа што немаат доволно пари. А најлошото е што мајка ми го поддржува, вели дека е во право, се обидува да ме „воспита“, да ме насочи на „прав пат“. Ми рече: „Можеш да најдеш работа со скратено работно време, ни е тешко да те издржуваме, не сме железни“.
Пред два дена навечер тој рече дека возрасни деца треба да живеат одвоено од родителите. Се изненадив и ја погледнав мајка ми. Таа молчеше, што значеше дека се согласува со него. Се повлеков во мојата соба. Следниот ден мајка ми почна да зборува за претходниот ден: „Многу ми е тешко, стојам пред избор. Нон-стоп се караме. Ти правиш сцени и не знаеш да молчиш. Сакам да живееме во мир. Тој е во право, ти си возрасен човек и треба да живееш сам. Имаш еден месец да најдеш каде ќе одиш и да си заминеш“. Бев шокирана. Никогаш не мислев дека мајка ми ќе реши да се ослободи од мене. Никогаш нема да ѝ простам.
