Ги поминав сите мои најдобри години обидувајќи се да станам богат. Имав само една цел: богатство. Сонував да станам милионер. Правев сѐ за да успеам, сакав да имам сѐ што ќе посакам. Кога бев млад, бев лут на целиот свет, бев упорен.
Поседував две важни особини: истрајност и неверојатна решителност, како и сон. Успеав да го остварам сонот. Бев воден од гнев и нетрпеливост. Ги загубив родителите кога имав само 12 години. Доживеаја несреќа и не можеа да бидат спасени.
Останав сам, роднините ми се свртеа со грб и завршив во дом за сираци. Не го сакав Бог: ако Тој не ме сака, зошто јас би го сакал? Зошто ми ги одзеде родителите токму кога најмногу ми требаа? Бев лут на родителите што ме оставија. Не разбрав многу нешта.
Тогаш си ветив дека ќе направам сѐ за моето семејство да гледа на мене со гордост од небото. Пред кратко време наполнив 73 години. Живеам сам. Јас сум милионер.
Имам сѐ, но сум несреќен. Имам десет странски автомобили, луксузна вила, неколку станови, куќа на село – но немам наследници.
Сега можам да купам сѐ што сакам. Но сега сакам среќа, а за жал, парите не можат да купат среќа. Имав жени во животот, тие беа само играчки за мене; сакаа само пари; престанав да верувам во жени. Немав сериозни намери, не планирав да се оженам. Зошто да се оженам? За жената да ми ги земе парите и да побегне? Звучи лудо, но тогаш така размислував.
Сега имам 73 години и имам здравствени проблеми. Кој ќе го добие моето богатство кога ќе умрам?
Одлучив да го дадам сѐ на некој што навистина му треба. Но најпрво треба да најдам таква личност. Само се облеков како сиромашен човек и отидов во супермаркет. Луѓето ме гледаа со презир, а касиерката одби да ме услужи: се преправав дека плачам.
Одеднаш ми пријде еден обезбедувач. Се извини за грубоста на луѓето и рече дека ќе ми го купи сето она што ми треба – на свој трошок. Го зедов неговиот телефонски број. Вчера напишав тестамент. Кога ќе умрам, целото мое богатство ќе му припадне на тој добар човек и неговото семејство.
