Се викам Викторија и неодамна се омажив за Јура. И двајцата сме на иста возраст, дваесет години. Со сопругот ми сме како сродни души, многу се сакаме. Веројатно единствената личност што му е поблиска на Јура од мене е неговиот брат близнак Леша.
Тие многу личат еден на друг, толку многу што понекогаш дури и родителите ги мешаат. А тие ја користат својата сличност и постојано ги нервираат и вознемируваат сите околу себе. Изненадувачки е што имаат ист изглед и интереси. За да добиете претстава, дури имаат и исти тетоважи.
Воопшто, среќни се што ја одржуваат таа сличност и ја сметаат за многу забавна. Морам да признаам дека и јас често ги мешам. А маж ми секогаш ми се смее за тоа. Секој пат се чувствувам малку непријатно, но едноставно морам да го прифатам тоа и да живеам со него. Браќата често сакаат да ми се потсмеваат. За жал, не знаев дека мојот маж не знае како да се контролира и дека сè ќе излезе вака. Факт е дека еден ден Јура се врати од работа порано од обично. Беше многу расположен.
Сакав да му загреам вечера, но тој ми рече да седам и да се одморам, а тој ќе се погрижи за сè. На крајот, нарача храна и ни ја донесе. Бев пријатно изненадена, бидејќи одамна немавме толку романтична вечер. Си поминавме прекрасно, јадевме вкусна храна, си разговаравме и си легнавме. А наутро, кога се разбудив, Јура веќе не беше дома и јас бев возбудена да се спремам и да одам на работа. Во тој момент не знаев какво изненадување ме чека горе. Јура се врати од повредата не сам, туку со брат му.
Многу се израдував што го видов и токму сакав да ја поставам масата, кога почнаа да се смеат и да ми раскажуваат дека вчера Јура бил кај неговите родители, а Леша ни дошол на гости. Речиси паднав во несвест. Можев само да гледам фотографии од вчерашната вечер. Но Јура се забавуваше – само се насмеа и рече дека сакал да знае дали можам да го заменам со брат му во интимниот живот. Можете ли да замислите како е да го слушнете тоа од својот сопруг? Се чувствував валкано и искористено. Јура ми рече да се смирам, бидејќи тоа не го сметал за предавство. Едноставно не можев да си најдам место.
По тие зборови не можев повеќе да издржам и се расплакав, а потоа избегав од куќата. Не разбирам како успеавме да дојдеме до оваа точка. Како резултат на тоа, отидов во домот на моите родители и не се вратив повеќе дома. Маж ми ме бараше по сто пати на ден, молеше да му простам, велеше дека не треба да го рушиме нашето семејство поради една несподелена нежност. Но јас повеќе не можам да живеам со маж на кого воопшто не му верувам и од кого очекувам двоен удар во секој момент.
