Кога Нина ја роди ќерката, нејзината свекрва не се појави во нивниот дом цели три месеци. Или била болна, или се опоравувала во санаториум, или се капела во море. Нина беше среќна што не ја гледа и не ја слуша. Но таа сè уште туркаше го својот долг нос насекаде.
Станот се реновираше, и Галина Петровна инсистираше да има карирани тапети и завеси во бордо боја. Нина готвеше по две јадења наутро, одеше на работа, се враќаше, а храната што ја зготвила таа – истурена во тоалетот. А храната што ја зготвила свекрвата – ставена во фрижидер (бидејќи имала свој клуч од нивниот стан).
Нина се обиде да се пожали на сопругот, но тој само повторуваше: „Мајка ми е поважна од жена ми.“ И Нина се помири со тоа. Кога ќерка им Лена наполни три месеци, Вадим реши да ја однесе кај мајка му. „Нина, зошто ќерка ти е толку нахранета? Вадим, не мислиш ли дека не личи на тебе?
Сигурен ли си дека ова е твоето дете?“ Нина не се сомневаше дека свекрва ѝ ќе каже нешто непријатно. Затоа и ги игнорираше нејзините зборови. Но Вадим прво побледе, потоа се зацрвени: „Мамо, што зборуваш? Така ли се запознаваш со внука ти?“ – извика тој. Устата на Галина Петровна се отвори од изненадување. „Па што сум кажала?“ – се осврна таа. „Ги навредивте сите! Нина, подготви ја Лена! Заминуваме!“ – нареди Вадим, и се сврте кон мајка му: „И не сакам повеќе да те видам!“
Дома тој го стави телефонот на мајка му на црната листа и ги смени бравите. „Ќерка ми е поважна од мајка ми!“ – рече тој…
Галина Петровна ѝ се јавува на снаата речиси секој ден, молејќи ја да му го даде телефонот на синот. Но тој цврсто одбива да зборува со мајка му. Нина би можела да ги смири мајката и синот – ако сака. Но зошто би сакала? Благодарение на нивната кавга, свекрвата конечно престана да се меша во нивниот живот и да ја навредува. Дали страда Галина Петровна од разделбата? Да. Но таа тоа го заслужи.
