Кога бев свршеница, со вереникот почнавме да ја разгалуваме свекрвата со подароци. Многу одговорно пристапив кон тоа, сакав да ја израдувам идната свекрва. И кога станав сопруга, а мајката на мојот маж официјално ми стана свекрва, не штедев пари и ѝ купував најдоброто.
Претходно го молев сопругот да дознае што сака свекрвата за роденден или за Нова година. Потоа заедно одевме во шопинг. Сум мажена веќе 7 години, и за тоа време ѝ подаривме на свекрвата микробранова печка, апарат за кафе, правосмукалка и уште многу други работи што не беа евтини.
Кога мојот сопруг има роденден, таа му дава плик со пари. Но јас не добивам ништо за возврат. Вистина е, многу ми е жал, но останувам без подарок. Може да ме поздрави со зборови, но подарок нема. Не разбирам зошто е така. Но огорченоста се натрупува во мене.
Овој пат решив роденденот да го прославам надвор од градот. Со сопругот изнајмивме убава летниковец покрај реката и мариниравме месо за скара. Сакав таму да ги видам сите мои блиски. Ги поканив моите другарки со нивните сопрузи, моите родители и свекрвата.
Претходно му кажав на сопругот какви подароци би сакала да добијам, бидејќи знам дека сите ќе се консултираат со него. Меѓу другото, треба да се напомени дека свекрвата нема финансиски проблеми, па решив дека барем симболично, овојпат ќе добијам нешто од неа.
Свекрвата стана пред сите гости, почна да ми чита песна од честитката и ми подаде плик. Но пликот беше празен… тогаш свекрвата рече дека нејзиниот подарок е песната – од дното на нејзиното срце. Ми беше и непријатно пред гостите, и жал ми беше за неа, но сега знам – јас самата ќе ѝ подарам подарок.
