Вчера се вратив дома по тринеделно отсуство и забележав дека садовите сè уште стоеја нечисти во мијалникот, а на масата имаше чинија со недојаден сендвич од мојата последна вечера. Фармерките ми уште беа закачени на сушалката за алишта во дневната. Каде отиде сопругата ми? Зошто не исчистила толку долго време?! Па вчера дури и разговаравме по телефон и ѝ побарав да направи нешто…
Се вратив дома од службено патување. Најдов хаос и неред.
Синоќа се вратив од службено патување и доживеав вистински шок. Работам во ИТ секторот и еднаш на секои три или четири месеци патувам во странство по три недели за да завршам важен проект за клиент. Тоа ни овозможува пристоен живот. Ми се чинеше дека сопругата ми ја прифати оваа ситуација. Таа се грижеше за домашната логистика – нешто за што јас немам ни трпение, ни интерес.
Но кога ја отворив вратата од нашиот стан (всушност, мојот стан) вчера, нешто не беше во ред. Мирисаше чудно, застоено, како никој да не проветрил подолго време. Бев толку изненаден што ни чевлите не ги соблеков – само ја оставив куферот и отидов во кујната. Во мијалникот беа натрупани валкани садови, а на масата стоеше чинијата со сендвичот што не го изедов пред да заминам – брзав за на аеродром.
Марта не беше дома. А ќе се заколнев дека ќе ме чека во кујната, дека ќе подготвува вечера – како што секогаш правеше, знаејќи дека ќе се вратам изморен од долгото патување.
Отидов во дневната, кај сушалката, каде што моите фармерки и карираните кошули уште висеа жално. Помислив дека Марта дефинитивно полудела – не личеше на неа да не исчисти толку време.
Но… Марта ја немаше никаде.
Полека сфатив – сопругата ми заминала.
Се обидов да ѝ се јавам, но не одговараше. Се срушив на каучот и тогаш го забележав – ливче до далечинскиот управувач. Во него пишуваше дека размислила добро и одлучила да ме остави и да си замине. Нашла добро платена работа во друг град и решила да ја прифати. Ќе ми се јавела за да договориме развод.
Само вчера нормално зборувавме по телефон! Ни збор не спомна! Дури ѝ побарав да испегла две кошули за средбата со мојот шеф и да облече нешто секси навечер – ми недостигаше… И ете што се случи!
До ливчето ми оставила и упатства за машината за перење и за машината за садови, со порака: „Среќно во новиот живот“. Покрај тоа, нацртала букет нарциси.
Колку неблагодарна жена… Сите ѝ завидуваа на животот што го имаше, а таа си ги собра работите и си замина. Што треба сега да правам?
