Постарата сестра ми рано остана вдовица – сопругот ѝ почина ненадејно – и таа остана со три девојчиња. Најголемата ќерка имаше 8 години. Сестра ми работеше цел ден и се враќаше доцна дома. Нашата мајка се грижеше за децата. Но, веќе беше многу стара.
По некое време, мајка ни почина. Понекогаш и јас одев да седам со девојчињата, но и јас работев и немав многу време да поминам со моите внуки. Сестра ми работеше многу: мораше да се грижи за фармата, градината и куќата, но не можеше да ја напушти работата бидејќи некако требаше да ги издржува трите деца.
Кога најстарата ќерка наполни 12 години, почна да ѝ помага на мајка ѝ. Се грижеше за домаќинството и градината. Животот на сестра ми станa малку полесен: знаеше дека има помошник дома. Кога најстарата ќерка наполни 20 години, ѝ рече на мајка си дека има дечко и дека ќе се венчаат.
Сестра ми беше многу среќна, ја знаеше семејството на идниот зет – беа од чесно и угледно семејство. Беа пријатели од детството. Сестра ѝ одамна забележала дека се сакаат. Се венчаа и најстарата ќерка се пресели кај својот сопруг.
Една година подоцна, сестра ми ја омажи и втората ќерка. По три години, луѓето во селото почнаа да зборуваат дека и третата ќерка ќе се мажи. Соседите почнаа да ја исмејуваат сестра ми, велејќи дека и таа наскоро ќе најде маж.
Но сестра ми одговори дека нема никаква намера да се мажи – ќерките ѝ се омажија успешно, имаат свои семејства, а таа може конечно да живее мирно. Поминаа многу години. Сестра ми сега има внуци. Целиот свој живот го посвети на децата и никогаш не се скраси повторно.
Нејзините ќерки и нивните семејства често ја посетуваат, се собираат за празници. Жал ми е што до неа не е нејзиниот сакан сопруг, кој секогаш посакуваше син – а сега има три внуци. Многу сум среќна за сестра ми, со свои очи ги видов тешкотиите низ кои помина. Бог нека ѝ даде здравје. Секогаш верував дека сè ќе биде во ред.
