Се трудам да користам домашно приготвени производи. За време на викендите секогаш одам на локалниот пазар. Таму има свежи млечни производи, јајца, зеленчук, овошје, билки, месо и многу други работи.
Да, таму сè не изгледа толку убаво како во супермаркет, но сум сигурна дека сите производи се природни, без додатоци и многу поздрави. А за вкусот – мислам дека нема потреба ни да зборувам. И така, едно неделно утро отидов на пазар.
Штом стигнав, веднаш слушнав некакви извиците. Се упатив накај нив, прво од љубопитство, а второ – требаше да купам млеко, а викањето доаѓаше токму од тој ред. Случајно, една жена во кожено палто, цела дотерана, викаше на бабичката од која секогаш купувам павлака и млеко.
„Со тие пари можеш крава да си купиш! Млекото го добиваш бесплатно, а го продаваш за цело богатство! Сите имаат нормални цени, што е толку посебно кај твоето? Ништо!“ – викна жената. Бабата се обиде нешто да каже, но жената не замолчи ни за миг. Луѓето само гледаа и си заминуваа, но мене совеста не ми дозволи да ја оставам бабичката сама.
Да, млекото на бабичката беше поскапо од другите, но штом ќе го пробаш – не можеш друго да пиеш. Неговата сладост е таква што синот ми го пие без ништо додадено. Обично во млекото од продавница додава шеќер и какао. А павлаката и урдата направени од тоа млеко се едноставно неверојатни. Накусо – цената е сосема оправдана.
Не можев повеќе да гледам. Се доближив до жената и ѝ реков:
„Прво, знај си ја границата. Оваа жена е постара и од мајка ти.
Второ, ова се нејзини производи – има право сама да си ја одреди цената. Ако не ти се допаѓа – купи си од каде што ти одговара. Не одиш во супермаркет и не бараш да ти ја намалат цената на скапите бонбони за да биде иста со евтините, нели? И конечно, ако мислиш дека таа млекото го добила бесплатно – што те спречува и ти да си купиш крава и да си добиваш бесплатно млеко?“
По мојот монолог, нашата „жестока дама“ си замина, пцуејќи нешто под нос. Веројатно немаше што да каже. Јас купив малку млеко. Бабичката сакаше да ми го подари заради мојата поддршка, но јас веќе ја знаев вредноста – ги ставив парите на масата и си заминав задоволна и спокојна што ѝ помогнав.
