По свадбата со мојот сопруг решивме дека е најдобро некое време да живееме кај свекрва ми, за да заштедиме пари за сопствен стан. Ако живеевме под кирија, тешко дека ќе ни останеше нешто заштедено.
Не сакав да живеам со свекрва ми – имав слушнато многу непријатни приказни за заеднички живот – но немав каде да одам. За мое изненадување, немавме никакви домашни караници. Веднаш си поделивме кој што ќе прави низ куќата. Сопругот ми активно ми помагаше во чистењето и готвењето.
Брзо се навикнав на сè. Единственото нешто што ме иритираше беше болната љубов на мајка му кон него. Мојот сопруг има веќе 30 години, а свекрва му се однесува како да е дете. Секогаш проверува што јадел и како е облечен. Постојано влегува во нашата соба – што е навистина непријатно, особено навечер.
Морам да се пресоблекувам во пижами во бањата, бидејќи таа ја проветрува нашата соба и го прашува синот си како му поминал денот пред да заспие. Потоа го менува постелнината, затоа што синот ѝ мора да спие само на чиста. Но најапсурдното од сè – не ми дозволува да ја затворам вратата од нашата спална соба. Влегува неколку пати во текот на ноќта за да не провери, а потоа му го наместува ќебето на синот ѝ за да не му биде ладно.
Наутро бев во ужасно расположение и директно ѝ реков на свекрва ми дека од сега натаму вратата на нашата соба ќе биде затворена навечер, затоа што така се чувствувам поудобно. Таа не реагираше – најверојатно чекаше синот ѝ да се врати за да разговара со него за тоа.
