Еден месец по венчавката, свекрвата решила да дојде на гости кај младенците. Ира се подготвила за нејзиното доаѓање – зготвила највкусни јадења и се облекла убаво.
„Тука е толку пријатно, веднаш се гледа дека снаата се грижи сè да биде во ред,“ рекла свекрвата.
Потоа започнале разговор за деца:
„Сакам наскоро да видам мало детенце, сакам да ги запознаам своите внуци.“
– „Па, кога ќе нè усреќите?“ – прашала таа.
– „Мамо, сè уште не е време,“ ѝ одговорил Артјом.
„Инаку, имаме еден предлог. Артјом и Ира конечно се венчаа. Кога родителите на младоженецот кажуваа тост, им подарија клучеви од својот стан со црвена лента. Сите роднини беа изненадени.“
– „Знаеш ли што ќе ти подареа твоите родители?“ – праша Ира.
– „Не, ова беше изненадување и за мене и за тебе.“
Мајката на Ира ја продала малата соба што останала од покојната баба и ѝ ги дала парите во плик:
„Ќерко, не се потпирај на никого за финансиска поддршка, зачувај ги овие пари за себе.“
Минал уште еден месец, и свекрвата повторно дошла на гости. Ира повторно се подготвила – зготвила вкусни јадења и се облекла убаво.
„Тука е многу пријатно, веднаш се гледа дека снаата сè држи под контрола,“ рекла свекрвата.
Потоа пак се вратиле на темата за деца:
„Сакам наскоро да прегрнам мало внуче.“
– „Па, кога ќе нè направите среќни?“
– „Мамо, сè уште не е време,“ рекол Артјом.
– „Имаме предлог: можеби сестра ти Дијана може да живее кај вас некое време – сака да најде работа во центарот на градот и да се прилагоди.“
– „Мамо, ти сакаш две спротивни работи: внуци и сестра ти да живее со нас.“
– „Разбирам…“
Неколку месеци подоцна, Ира ја добила прекрасната вест: била бремена. Радоста ѝ била неизмерна.
Започнала да ги средува работите, планирала да ја пренамени собата за да стави креветче за бебето. И тогаш пронашла документи:
– „Артјом, зошто не ми кажа дека станот ни е на име на мајка ти?“
– „Јас и самиот не знаев…“
Кога се родил долгоочекуваниот внук, било неопходно да се пријави. Артјом отишол кај мајка му со тоа прашање:
– „Што ако мајката на Ира го пријави кај неа?“
– „Види, Артјом, мислев дека ти и Ира ќе зајакнете, ќе застанете на свои нозе, па ќе се иселите од станот. А потоа ќе дојде редот и Дијана да се омажи – таа и нејзиниот сопруг ќе се преселат тука.“
– „Разбирам, мамо. Не мораше да го споменуваш станот на свадбата – ние и онака ќе се иселиме.“
Ира не беше изненадена од веста.
„Во ред е, сè уште ги имам парите што ми ги даде мајка ми – ќе бидат доволни за првата рата за стан преку кредит. Барем ќе живееме самостојно, без ничија зависност.“
