Имав блиска пријателка. Бевме другарки уште од училиште. Во средно училиште сонувавме за вистинска љубов. По матурата, таа се вработи во машки салон за убавина. Секогаш изгледаше убава и негувана. Имаше многу обожаватели, но таа бараше богат господин – и ја оствари својата цел.
Пријателката не се срамеше од тоа што следниот маж што го избра бил оженет. Наскоро го остави и си најде друг богат љубовник. Откако завршив средно, отидов на факултет, а потоа се омажив. Пријателката ми беше воодушевена од мојот избор и го фалеше изгледот на мојот сопруг.
Ми беше драго што најдобрата пријателка и сопругот ми се разбираат. Кога останав бремена, и двајцата почнаа да се грижат за мене – чистеа, пазаруваа, переа, сè беше одлично. Пријателката ми остана со мене со денови. Во последниот месец од бременоста почнав да имам контракции.
Докторот ми рече дека е време да одам во родилиште. Сопругот ми беше во паника, рацете му се тресеа, како да беше окован. Пријателката ми ми помогна да се спакувам. Сè се случи брзо – породувањето беше лесно. Ми се роди здрав син, а јас се чувствував одлично. Ме преместија во обично одделение.
Но, ме изненади тоа што ниту сопругот, ниту пријателката не беа таму. Сопругот дојде дури навечер. Ја повикав пријателката, но не се јавуваше. Нејзиниот маж рече дека си заминала. А дома ме чекаше изненадување.
Сопругот ми призна дека истиот ден кога ме однеле во родилиште, пријателката ми легнала со него. Тој паѓал на колена, молел за прошка, ја молел да не го остава. Навечер се јави пријателката и ми рече дека одамна е вљубена во сопругот ми и дека јас не сум за него.
Не можев да верувам на своите уши. Почна да ѕвони ноќе од различни броеви и да го моли сопругот да ме остави и да живее со неа. Тој ѝ рече да го остави на мир со неговото семејство.
Не знам што да правам – дали да му простам или да го напуштам и да си заминам?
