Дъщерята се омажила и само тогаш го довела својот сопруг во селото за да се запознае со мајка ѝ. Но, таа не очекувала такво примање од мајка ѝ.

Анна се преселила со својата мала ќерка во мало село. Тие се населија на периферијата на градот, во мала стара разрушена куќа. Анна ѝ беше тешко. Сите ја гледаа. Се разбира, во почетокот сите во селото зборуваа за тоа која е таа и од каде доаѓа.

Беше невозможно да ја прашаат, затоа што таа на секој начин избегнуваше такви разговори. Но подоцна, клеветите се стивнаа и луѓето станаа рамнодушни.

Мораше да најдат така убава жена. А таа се разбираше добро со луѓето, секогаш беше пријателска и топла. Ќерката ми веќе заврши училиште и реши да се запише на факултет. Девојката имаше изразени способности за јазици и мајка ѝ правеше сѐ за да ѝ помогне на ќерката.

Како сите родители, таа мечтаеше детето ѝ да успее во животот, да има добар живот и никогаш да не се враќа во селото. И на крај, ќерката ја оствари сон на мајка си – ја заврши факултетот со одлични оценки, доби работа како преведувач во престижна фирма и сѐ помалку ја посетуваше мајка си.

Таа дури не ни ни кажа кога се омажила. Доаѓала во селото кај мајка си заедно со својот сопруг. Беше омажена веќе една година. Немаше што да каже, мажот беше убав, добар изглед и богат. Една мајка треба да биде среќна за своето дете, но на неа ѝ беше многу тешко во срцето.

Слезите течеа по грлото ѝ и не можеше да изговори ниту збор, дури ни да го поздрави. Но не можеше да се воздржи и ѝ кажа на ќерката дека овој брак се случил без благословот на нејзините родители. Ќерката викаше на мајка си и ја проколнуваше. Овие зборови ѝ нанесеа голема болка на старата жена и таа дури се почувствува малку лошо. Кога го видел тоа, новиот младоженец ја прекинал говорот на жена си.

И ѝ дал смирувачки лек, ја однел во нејзината соба, ја ставил на кревет и внимателно ја покрил со ќебе. Навечер, кога се разбудила, младите веќе заминале. Заминаа, без да ѝ кажат дури и збогум. По нејзините образи повторно течеле солзи. Следниот пат ќерката се врати не само со својот сопруг, туку и со син ѝ.

И една година подоцна – со два сина. Така таа ја гледаше ќерката си, својата крв и внуците само еднаш на годината или две. Потоа и ќерката ѝ се почувствувала лошо. Почувствувала дека ја повредила мајка си. Ја оставила самица. Од тогаш старата жена веќе не била сама и ќерката ја посетувала сѐ почесто. Таа ја сфатила вредноста на мајчината љубов.

Related Posts