Со Андреј се запознав на забава кај пријатели. Ме покани на прошетка, потоа во кино и така почнавме да се среќаваме. Живеев во изнајмен стан, а Андреј живееше со својата мајка. Пројдоа неколку месеци и момчето ми предложи брак.
Се оженивме, но мојата свекрва не ми се допадна, па постојано ме оптоваруваше. Тврдееше дека не знам да готвам, а нејзиниот син оди гладен на работа во неиспеглани кошули.
Јас многу го сакав својот сопруг, секогаш се грижев за него, но за мојата свекрва никогаш не беше доволно. Така траеше неколку години, секогаш нешто не ѝ одговараше, но молчев и никогаш не се жалев на сопругот.
Сè се случи пред Нова Година. Планиравме да ја поминеме со пријателите, но свекрва ми јави:
– Се разболев, ми треба помош. Нека дојде Андреј кај мене!
Мораше да останам сама дома и да го чекам. Чекав десет дена и сопругот ниеднаш не ме повика. Дури не ме праша дали е сè во ред со мене. Кога му се јавував, одговараше брзо и студено:
– Мајка ми не е добро, не ме вознемирувај! Ќе се вратам кога ќе и биде подобро. Не ми звонете повеќе без потреба!
Подоцна сепак ми се јави:
– Не ќе се вратам дома! Ако сакаш, можеш да се преселиш кај мајка ми.
Го сакав својот сопруг и се согласив на сè, само да бидам со него, па си спакував работите и отидов кај нив.
Кога дознав дека ќе имаме дете, а свекрва ми тоа го дозна, направи голема кавга. На крај, ме избрка од дома, знаејќи дека сум бремена.
Откако размисли, мојот сопруг ми рече:
– Не сум подготвен да бидам татко. Мајка ми е болна, а сега и дете. Нашиот брак воопшто не ми дозволува да се фокусирам на семејството. Заборавив на мајка ми.
Не можев да верувам дека ова се случува навистина, но тоа беше вистина.
Спакував своите работи и си заминав. Отидов кај мајка ми. Благодарение на Бога што ме прими. Живеев таму додека не морав да се вратам на работа.
Мојот сопруг ми праќаше алиментација, но одбиваше контакт со ќерката. Свекрва ми вели дека нема внуци. Ми беше жал поради таквото однесување.
Пројдоа десет години и на прагот на мојот дом се појави поранешната свекрва. Сите во солзи, се држеше за ѕидот. Не сакав да ја пуштам, но почна да се лизга по ѕидот, па мораше да ја поканам да влезе.
Правдата конечно ја стигна. Мојот поранешен сопруг најде жена, така што свекрва не може да каже ни збор во својот дом. Доаѓа кај мене, барајќи да се вратам со детето, нејзината сакана и единствена внука, кај поранешниот сопруг.
Нарано, ја сослушав, се осигурав дека сè е во ред со неа, и потоа и покажав ја вратата. Потоа скокав од радост. Ќе кажете дека не може така? Знам, но во овој случај така треба. Се чувствував подобро по нејзината приказна, искрено. Не сум лоша личност, едноставно преживеав премногу лошо.
