Кога се венчавме со Јарослав, веднаш се населивме кај неговата мајка. Сакавме што побрзо да заштедиме за сопствен стан. Веројатно тоа беше наша грешка. Можеби ако живеевме одделно, сè ќе било поинаку.
Марија од првите денови почна да ме учи на сè, сè што правев, ѝ се допаѓаше.
И глажењето не беше како што треба, и готвењето не беше она што таа го сакаше, а чистењето во мојот изведба воопшто не беше како што кажуваше мајката на мажот. По мене дури и ги миеше садовите. Му барав на мојот маж да се преселиме или барем да разговара со мајка му, но тој беше на нејзина страна.
- Таа е постара од тебе, преживеала живот, можеш да ја послушаш. Прави сè поудобно.
На крајот ги спакував моите работи и се вратив кај родителите. Мажот не дојде со мене, сметајќи дека постапив погрешно. Сè уште имавме контакт неколку месеци, но потоа сфативме дека тоа сè нема смисла и поднесовме развод. Немавме што да делиме.
Марија триумфираше. Ми се чини дека тоа беше најсреќниот ден во нејзиниот живот.
Од разводот изминаа веќе три години. Набрзо Јарослав се ожени по втор пат. Нашиот град е мал, па гласините брзо се ширија. Јас засега не брзам со повторен брак.
Се покажа дека таа жена не беше воопшто така добра. Почнаа да изнајмуваат стан, во кој Марија може да влезе само за големи празници. Пред некое време ја сретнав Марија во супермаркет, а таа сама пристапи, се поздрави и почна да се жалат како лоша жена му се паднала на Јарослав.
- Ти беше одлична домаќинка, мирна. А оваа ништо не знае да готви освен јајца и тестенини, не може да застане и да ќути кога сакам да ја научам нешто. И зошто не ви успеа со Јарослав? Бевте толку добра пар.
Бев изненадена. Поранешната свекрва ми раскажуваше долго, а потоа рече дека можеби јас и Јарослав сепак ќе успееме?
- Е, дојди во сабота на чај – вели. – Ќе седиме, ќе пијаме чај, не сме непознати.
Му се заблагодарив за поканата, но ѝ реков дека имам важни работи. Така чајот помина без мене. Како интересно се испоставува. Бев ненавидена снаа додека не се појави друга, се чини дека сè се открива со споредба.
