. Заедно преживеале многу нешта. Родиле двајца деца. Син, веќе тинејџер, и ќерка, ученичка во прво одделение. Ољга секогаш била тука, на сите превратности на животот, беше покрај него. Рамно до рамо со него ги преминуваше сите тешкотии. И еве, сега нивниот живот е стабилен и успешен. Ољга постојано беше зафатена. Како белка во тркало, таа се вртише цел ден: или во кујната, или при чистење… Тој сакал да најме жена за помош, да ја ослободи од обврските, да и даде повеќе слободно време. Но, жена му се спротивставила. Таа таков живот ја задоволувал. А него му недостасуваа бурни искуства во стабилниот секојдневен живот.
Затоа, пред пет години, во неговиот живот се појавила Тамара. Се запознале на една корпоративна забава. Младата и убава Тома веднаш му привлекла внимание. Откако се запознале, сфатил дека и таа исто така му се допаднала. По забавата, ја однел дома. Таа го поканила да влезе. Од тој ден, а поточно од таа ноќ, тие биле заедно. А една и пол година пред тоа, му родила син. Макс ги сакал и двете. Ољга ја сакал со мирна и длабока љубов, каде што пријателството било повеќе од страстта. А Тамара – со страстна љубов, базирана на сексот. Со појавата на синот (тој им обезбедувал на Тамара и детето сѐ што им е потребно и уште повеќе), Тамара сѐ повеќе почнала да сугерира промена на нејзиниот статус.
Но, Макс од првиот ден на нивната врска го предупредил – семејството не ќе го напушти. И еве денес, Тамара, под изговор на лошо здравје, го извела Макс кај себе. Тома го пречекала во спалната соба. Во разгалената вечерна фустанка. Со шампањ на масата. Макс прво се изненадил, потоа експлодирал. Почнал да вика на неа, дека му станала одвратна, дека нема повеќе да има никакви средби, дека ќе му помогне на синот во сѐ и во секоја ситуација, дека ја сака жена му и никогаш нема да се разведе… Тој, забележувајќи го триумфалниот насмевка на Тамара, во неверување замолкнал. – Премногу доцна е. Јас и се се кажав за нас, – се насмеала таа. … Ољга не му прости и не се врати. Синот исто така не му прости на татко му за предавството кон мајката… “Колку и да ја виткаш јажето, на крајот ќе има крај.”
