Сите мои најдобри години ги потрошив за да станам богат. Имав една цел – богатство. Сонував да станам милионер. Правев сè за да постигнам успех, сакав да имам сè што сакам. Кога бев млад, бев лут на целиот свет, бев нестрплив. Имав две важни карактеристики – упорност и неверојатна целеусмереност, и уште еден сон. Ми успеа да ја достигнам мојата цел. Ме водеа бесот и нетрпеливоста. Ги изгубив моите родители кога имав само 12 години. Тие доживеаја несреќа и не можеа да ги спасат.
Останав сам, роднините ме избегнаа и се најдов во детски дом. Не го сакав Бог: ако Тој не ме сака, зошто да го сакам? Зошто ги зеде моите родители, кога толку ми беа потребни? Бев лут на моите родители што ме оставија. Многу работи не разбирав. Потоа си реков дека ќе направам се за моите роднини да ме гледаат од небото и да се гордеат со мене. Пред некој ден наполнив 73 години. Живеам сам. Јас сум милионер.
Имам сè, но сум несреќен. Имам десет автомобилови, раскошна вила, неколку станови, викендица, но немам наследници.
Сега можам да купам сè што сакам. Сега сакам среќа, но, за жал, среќа не може да се купи со пари. Во мојот живот имаше жени, тие за мене беа како играчки; им требаа само моите пари; едноставно престанав да верувам во жените. Немав сериозни намери, не сакав да се оженам. Зошто да се оженам? За да ми ја земе жена парите и да побегне? Звучи лудо, но тогаш така мислев. Еве, сега имам 73 години, имам проблеми со здравјето. Кому ќе му припадне моето богатство кога ќе умрам?
Решив сè да го дадам на оној што навистина го потребува. Но прво треба да најдам таква личност. Само се облеков како беден човек и отидов во супермаркет. Луѓето ме гледаа со презир, касиерката одби да ме услужи: правев дека плачам. Одеднаш се приближи чуварот. Тој се извини за грубоста на луѓето и рече дека ќе ми купи сè што ми треба за негов трошок. Му земав телефонски број. Вчера напишав завештание. Кога ќе ме нема — сето мое богатство ќе премине на оваа добра личност и неговото семејство.
