Токму пред 50 години тие се заколнаа еден на друг да бидат засекогаш вљубени, верни и поддржувачки.
И денес, рано наутро, откако се облекла, жената отишла во кујната за да подготви обилен појадок за својот сакан. Кога го допрела шпоретот, во кујната влегол нејзиниот сопруг: – Не допирај ништо!
Денес нема да готвиш! Ние сме заедно 50 години и треба да го направиме овој ден незаборавен. И ѝ подарил букет нежни рози. Жената го спуштила лицето кон латиците. Во еден миг, слаткиот мирис ја допрел.
„Но побрзај! Брзај да се облечеш, толку сум гладна…“ Тие тргнале по познатите улици. Ѝ се допаѓало да живеат во својот град. Откако појадувале во едно кафе, парот отишол во истата дел од паркот. „Да се качиме на чамец за да ги нахраниме лебедите во езерото“, предложил мажот. Долго време пловеле, уживајќи во благородните птици и златната есенска природа која ги обоивала сите дрвја во паркот. Веќе се стемнило. „Драга, можеме ли да тргнеме? Сакам нешто да јадам.“ Виктор погледнал на часовникот: „Добра идеја. Хајде да тргнеме. Имам изненадување за тебе.“
„Какво изненадување?“ Рита се изненадила. Тие завртеле по тесните улички на градот. Мажот ја водел својата сопруга кон еден атмносферен двор, осветлен со гирлянди. Рецепционерка ги поздравила учтиво и ги поканила да влезат. „Нашите деца отворија свој ресторан! Еве ги! Влезете!“ И таа ја отворила вратата.
Рита ги изцркала очите од изненадување: „Убаво е!“ – рекла таа со восхит. Родителите биле поздравени од добро поставена маса, а просторијата била исполнета со свежи цвеќиња.
Децата и блиските роднини ги поздравиле двојката за златната годишнина од бракот и им подариле подароци. „Ако можев да се вратам назад во времето, ќе се вратев во моментот кога стоевме во овој парк и ќе ги изживеев повторно овие 50 години! Те сакам!“ – рекол сопругот и ја поцелувал сопругата.
