Преку викендот, мајката на Макс доаѓа на гости на Анна и Макс. Таа живееше во мало село и сакаше да доаѓа во градот на гости на синот, за да го израдува семејството со своите приготвувања. “Еве малку краставици, тука направив кисели домати. А еве и сирење, во оваа торба има месо…”
– Мамо, зошто толку многу работи? Тешко е да се носи. – Макс, сè што носам е мое, свежо. Што купуваш овде во продавниците – само хемикалии. Летото отидов во шума, набрав малини и ви донесов три тегли џем. Макс и Ана ги сакаа деновите кога мајка им доаѓаше на гости; за Ана таа беше како нејзината сопствена мајка, а не како свекрва.
Имаа топли односи, никогаш не се караа и никој не поучуваше никого. Следниот ден Ана и свекрвата се договорија да одат заедно на пазар по нејзината работа. Ана сакаше да се шета низ градот со свекрвата и да ѝ раскажува за сè како туристички водич.
Се договорија да се сретнат во канцеларијата на Ана во 18:00 часот. На работа, Ана се трудише да направи сè совршено, за да не ја задржи шефот. Не сакала да задоцни за состанокот со свекрвата. Токму кога Ана се спремаше да си оди, шефот ја запре на патот: “И сакаше да наречеш ова адекватен извештај? Значи, ова не се моите документи… моите беа во синиот фолдер.” “Не ме интересира, те видов, те прашав.” Ана мораше повторно да седне на своето биро. Таа ѝ објасни со неколку зборови на свекрвата дека ќе задоцни. Но свекрвата ѝ беше строгa жена.
Таа отиде во канцеларијата на Ана, ја најде шефката и ѝ рече право во очи дека не мисли дека има право да ја тера својата вработена да доцни повеќе од еден ден, а камо ли да го преправи туѓото работење.
“Слушај, драга моја, така е дури и подобро. Ако се однесуваат толку непочитувано кон тебе, тогаш нема потреба да работиш за нив. Ќе ти најдам нова работа, можеш да се потпираш на мене,” ме утеши свекрвата. И го направи тоа. На новото место платата беше повисока, а тимот појасен и пријателски настроен.
