Нека почнам со расказот, дека веќе неколку години живеам сама. Синот ми отиде да студира во друг град, најде девојка таму и остана. Со сопругот ми живеевме долго време заедно, но пред три години тој почина. Беше уште млад, но немаше лек за ракот.
Работата е во тоа што неодамна синот ми ми рече дека неговата девојка е бремена, така што конечно организираат свадба. Радоста ми не познава граници!
Единственото нешто што ме изнерви беше што немав доволно финансии за да му направам на синот ми соодветен подарок.
Без било какво двоумење решив да отидам при нотариусот, за да го префрлам станот во корист на синот ми. Додека сум жив, ќе им помагам, ќе ги учам, колку што можам, а кога ќе ме нема, ќе имаат своја сопствена гнездо.
Кога соседите ми го слушнаа тоа, почнаа да ме разубедуваат, при што главната причина беше дека кога ќе заминам, станот така или така ќе му припадне на синот ми, па не ми треба друг подарок. Брат ми дури понуди да ми позајми пари за да можам да купам нешто друго, но јас не сакав, сметав дека ова ќе биде најдоброто решение за мене. Откако собрав сите документи, отидов при местниот нотариус.
Ме пречека една млада жена која внимателно ме сослуша и на крај ми рече:
- Вие сте многу добри што сакате да направите таков подарок на синот си, но сакам да ве прашам дали покрај овој стан имате некое друго место каде да живеете во случај на потреба? Можеби некоја викендичка или гаража?
- Не, што има тоа во врска со нешто? – прашав јас, искрено не разбирајќи што сака од мене.
Но потоа почна да ми раскажува приказни за пензионери како мене кои префрлиле се на своите деца, а потоа биле исфрлени на улица. Стари луѓе немале каде да се жалаат, затоа што сè било законски.
Се извинив и ветив дека ќе размислам за тоа. На патот кон дома, му се јавив на брат ми и го замолив да ми позајми пари, му раскажав како нотариусот ме убедил да не направам грешка. Тој беше изненаден што некој успеал да ме убеди.
Се разбира, не мислам дека синот ми ќе може да ме исфрли на улица, но подобро е да се осигурам од тоа, затоа што не се знае каква судбина може да го снајде него и карактерот на неговата жена.
Во меѓувреме, тие всушност се преселија кај мене. Сега живееме заедно и чекаме бебе, немаме никакви расправии, така што се надевам дека ќе продолжиме да живееме во мир. А станот ќе му го префрлам на синот, но откако ќе заминам.
