Пред пет месеци родив. Породувањето не беше лесно, воопшто не беше лесно. Дури и не можам да си претставам како ќе се снајдев ако не беа мојот сопруг и свекрва ми. Уште кога бев во болницата, свекрва ми дојде и ми помагаше со се.
Понекогаш се чувствував засрамено и срамежливо, но мојата мајка не беше таму, така што сè падна на плеќите на свекрва ми. Каде беше мајка ми? Додека јас се мачев од болка во по-породилното одделение и ја прегледуваа моето бебе, мајка ми беше зафатена со постојаните грижи за децата на сестра ми, Вика.
Сепак, мајка ми секогаш ми докажуваше со делата дека сестра ми е нејзин приоритет. На пример, свекрва ми се разболе пред еден месец и бидејќи се плашеше да не не зарази мене и моето дете, престана да не посетува за одредено време. Тогаш се обратив на мајка ми за помош, а таа рече дека треба да оди по Егорка од градинка.
Наскоро, Егор наполни 3 години, а сестра му Диана наскоро ќе наполни 5 години. Мајка им не ги сака, а очигледно не ме сака ни мене. Еден ден мајка ми ми се јави и ме покани на викендичката. Бев изненадена, бидејќи таа не добива многу такви понуди. Мајка ми ми кажа дека за детето ќе биде добро да подиша малку свеж воздух, а јас барем ќе одморев од градската врева.
Мојот сопруг ја поддржа свекрва ми, тој исто така сметаше дека јас и моето дете имаме потреба од природа, а не од витамини и лекови. Прашав дали Вика ќе дојде на викендичката, но мајка ми ми рече дека таа има свои планови и нема да дојде.
Тогаш решив да одам, бидејќи не сакав повторно да го чувствувам супериорноста на Вика над мене. Мојот сопруг несакаше да одам сама, па тој не однесе мене и моето дете на викендичката во сабота наутро, а мајка ми и татко ми одат таму во петок.
Там има многу работа. И така, стигнавме и легнавме, бидејќи бевме ужасно уморни од тричасовното патување.
Се разбудив од детски пискотници. Тоа беа моите внуци. Сакав да повикам такси бидејќи помислив дека сестра ми дошла со нив, но се испостави дека Вика дошла со децата, ги оставила и си заминала. А мајка ми ме покани на викендичката исклучиво како бавачка, како да немав никаква врска со бебето, така што измислија нешто што да правам. Разбрав тоа од инструкциите на мајка ми: “Остави ја твојата ќерка сама, Егорка нема што да јаде, готви нешто за него.
Твоето дете не оди никаде, треба да се грижиш за Диана, таа има толку многу работа.” До вечерта се наведував да се справам со сè со бебето во раце, но вечерта не издржав и се јавив на сопругот да не однесе од оваа лудница. Следното утро сопругот ми стоеше пред вратата. “Мајка ми ме обвинуваше за сè, но не го гледаше својот грешка и сè уште не ја гледа… Е, барем имав среќа со свекрва ми.”
