– “Коле, ти кажувам, ова не е нашето внуче, не е наше!” Алина падна во истерија, “да направиме ДНК-тест. Сигурна сум дека мојата снаа крие некоја тајна од нас.” – “Смири се!” – Николај удри со тупанец по масата, – “Ова е одлука на нашиот син, не треба да влијаеме на него никако. Испитувањето е евтино, да ги отвориме очите на Семјон, затоа што тој гледа во устата на својата жена како глупак.”
– “Затоа има голема љубов?” – го праша Николај. “Коле е нашето еленче, тоа ќе ти го кажам.” *** Семјон се врати дома рано тој ден. Шеташе и размислуваше: “Како прекрасно време денес! Сè е толку свежо – студ и сонце…” Се улови себеси дека размислува дека патот низ паркот многу потсетува на патот од анимациите – ќе се сврти настрана и таму ќе биде Дедо Мраз со својата внука.
Семјон се насмевна на своите мисли. Во тој момент тој ги сакаше сите, ги сакаше сите лисја по патот. Тука сретна едно девојче што имаше повеќе потреба од таа љубов отколку било кога. Едно зеленооко, црвенокосо девојче, како она од приказната во главата на Семјон, седеше на клупата и плачеше. – Топло ли ти е, девојче? Топло ли ти е, убавице?” Семјон се приближи до неа. “Шегуваш ли се?” Девојчето го крена погледот.
“Не” – одговори Семјон и седна до неа. Му требаше долго време да ја добие одговорот од девојчето и на крајот таа му раскажа што ја довело до продавницата. Се покажа дека нејзиното момче ја измамило, оставил заемен долг за автомобил, ја искористил и побегнал. Било потребно да ја напушти својата работа и немала роднини, па Лида не знаела како ќе живее и кој може да ѝ помогне. И најважно во оваа приказна беше тоа што Лида беше бремена.
Семјон реши дека ќе ѝ помогне на Лида, без разлика на сè, затоа што нејзините очи викаа за помош. Семјон ѝ обезбеди работа во неговата фирма во одделот за сметководство и ѝ помогна со заем, иако таа одби. Се согласува да ја прифати помошта, само ако Семјон ѝ ја одржи од нејзината плата. Семјон ја пречека Лида на вратата на канцеларијата и потоа ја придружи до нејзиниот дом. Подоцна тој сфати дека не може да си го замисли својот живот без Лида.
Но дали навистина така си го замислувал? Дали едно дете ќе му попречи на Семјон да ужива во семејниот живот без дете? “О, Боже мој” – рече Лида еден ден, притиснувајќи го стомакот, – “Што? Што се случува?” Семјон беше сериозно загрижен. Раката на Семјон се протегна кон стомакот на Лида. Детето го удри повторно. Ударите на детето му даваа на Семјон огромна сила.
– Ожени се за мене – ѝ рече тој на Лида и таа, се разбира, се согласи. *** – Мајко, татко, зошто брзате, што не е во ред? – Семјон чувствуваше за што ќе се разговара. Мајката на соништата почна да дава аргументи, велејќи дека Анита не е вистинска ќерка на Семјон. – “Ова беше моја грешка, признавач, и требаше да ти го кажам порано” – Семјон ја раскажа целата истина тогаш, не премолчувајќи ништо.
– Сине, изгледаш како убав, страстен млад маж – рече мајката, ставајќи рака на рамото на својот син. – “Тоа не е твоја работа” – одговори Николај, – “ти си одличен. Треба да знаеш дека секогаш ќе те поддржувам, без разлика на сè.” – “Тој е елен, гордееш се со него” – повторно го прекина разговорот мајката на Семјон. Момчето стана и излезе од куќата. Зад него неговиот татко почна да пакува куферот.
– Што правиш? Каде одиш?” – го нападна неговата жена. “Направи ме и мене да изгледам како елен. Не ќе живеам повеќе со рогата,” рече мажот. “Брзо ќе поднесам барање за развод.” – Што? Каков развод? Какви рогови?” – сопругата му стави рака на срцето.
– “Мислиш ли дека со пет деца во семејството не знам како изгледа недоносено бебе? Знам сè, драга.” – “А…?” – неговата сопруга сакаше да се спротивстави, но сфати дека нема смисла, – “зошто не ме остави уште на почетокот?” – “Те оставив… ти глупаче, но сега ќе останеш сама со својот неподнослив карактер.” – Николај ја замавна со рака и излезе од куќата.
