Oвој ден, како секоја недела, отидов да го посетам синот. Отидов рано наутро, за да имам време да играм со внукот.
Тој е рана птица, така што знаев дека околу осум часот никој нема да спие до доцна. Снаата ми, уште сонлива, ја отвори вратата, ме поздрави и ги зема подароците. Внуката ми излета од собата во смешната пижама, викајќи “Бусија, мојата Бусија”, и веднаш ме однесе во својата соба да играме. Кога отидов да си ги измијам рацете во бањата, слушнав како син ми и снаата ми разговараат зад затворената врата.
Син ми е оженет и тој и неговото семејство живеат во соседството, во апартманот кој мајка ми ми го даде. Со сопругот не сме млади, но двајцата работиме. Сопругот ми има две работи на полно работно време и ретко е дома, а јас имам зафатен распоред, но имам слободни неделни денови и секогаш го посетувам синот во моите слободни денови.
Тој исто така има слободен ден и тоа е единствениот ден во неделата кога и двајцата не брзаме и можеме нормално да разговараме. Обично купувам нешто слатко, играчка за внукот и излегувам да играм со него. Дамјан е рана птица, се буди во шест часот наутро. Снаата ми често му пушта анимациски филмови, легнува до него и спие еден или два часа.
Разбира се, и јас тоа го знам и затоа доаѓам рано наутро. За да можам да останам подолго и да поминам повеќе време со синот и внукот. Се враќам околу 18:00 часот, кога сопругот ми се враќа од работа, и оваа недела не беше поразлично. Претходно купив сè што сакав да го носам на синот. Го однесов сопругот на работа и, без да одам во супермаркет, отидов директно кај внукот. Сонливата снаа ми ја отвори вратата, ги зема вреќите, ми благодари и ме покани на кафе.
Внукот ми излета од собата и ме однесе во својата соба да ми ги покаже играчките и да види што донесов. Сè одише како обично и кога излегов од детската соба да си ги измијам рацете во бањата, слушнав како син ми и снаата ми разговараат во кујната.
Тие шепотеа, а снаата ми беше видливо незадоволна од нешто, додека удруваше по вратите на шкафовите и садовите повторно и повторно. Стоев таму и слушав, подготвена да избегам од тоа што го слушнав: – Не можам повеќе да издржам – шепотееше снаата ми, – или ти му кажуваш, или јас директно ќе му кажам, затоа што тој не разбира дека е куца и сакато да падне на некого на главата на разсветување во недела.
Нормално ли е да доаѓа кај нас од утрото? Овој е единствениот негов слободен ден, дали не разбира овој човек дека сме уморни? Поговори со мајка си. Ужасно ми е жал да го слушнам ова. Просто не можев да разберам како можев да ги вознемерам. Внуката како и да е се буди многу рано, ретко се гледаме.
Никогаш не се мешам, не играм со него и не разговарам со него. Што се случува, не му реков дека слушнав нешто. Овој ден сè помина како обично, син ми не кажа ниту збор за тоа што не дојде во недела наутро, а снаата ми беше љубезна и учтиво, како секогаш.
Не реков ништо на сопругот, но уште не можам да се смирувам, за што беше сето тоа? Снаата ми се обидуваше да го оддржи синот далеку од мене? Завидна ли е таа? Како да го тълкувам сето ова? Треба ли да престанам да одам кај нив? Може ли некој да ми даде совет што да правам сега и зошто едно убаво девојче говори овие работи зад мојот грб?
